نام گذاری و گروه بندي فولاد ها بر اساس استاندارد AISI/SAE:
- درصد عناصر آلیاژی مساوی 0 (ساده كربني plain carbon steel)
- درصد عناصر آلیاژی < 1 (ميكرو آلياژي steel micro alloy)
- 0<درصد عناصر آلیاژی < 5 (كم آلياژي low alloy steel)
- درصد عناصر آلیاژی> 5 (پر آلياژي high alloy steel)
بر اساس این استاندارد فولادهای کربنی و کم آلیاژی با یک عبارت 4 حرفی XXXX نشان می دهند بدین ترتیب که 2 حرف نخست (ازچپ) نشانگر گروه فولاد (حرف دوم نشانگر درصد عنصر آلیاژی آن گروه) مثلا عدد 1 نشان دهنده فولادهای ساده کربنی، 2 فولاد نیکل دار، 3 فولاد نیکل- کروم دار و … و 2 حرف انتهایی تقسیم بر 100 نشان دهنده درصد کربن فولاد. فولادهای پرآلیاژی نیز با یک عبارت 3 حرفی XXX نشان داده می شوند که حرف نخست نماینده گروه فولاد است و حروف بعدی معنی خاصی ندارد و بعنوان شمارنده در نظر گرفته می شوند.
فولادهای
(American Iron and Steel Institute) AISI پیشوند هم دارند که روش فولادسازی را نشان می دهد. گروه بندي فولاد ها در این استاندارد بصورت زیر است:
- A معرف فولاد آلیاژی با روش زیمنس-مارتین بازی،
- B فولاد کربنی با روش بسمر اسیدی،
- C فولاد کربنی با روش زیمنس- مارتین بازی،
- D فولاد کربنی با روش زیمنس – مارتین اسیدی
- E معرف فولاد کوره الکتریکی است.
بطور مثال AISI 2340 معرف یک فولاد آلیاژی نیکل دار که حدود 3 درصد نیکل (3.25 تا 3.75) و0.4 درصد کربن (0.38 تا 0.43) می باشد یا فولاد 1045 یک فولاد کربنی با درصد کربن 0.45 درصد است.
فولادهای پرآلیاژی 309 که 3 نشان دهنده فولاد زنگ نزن آستنیتی است و 409 نشان دهنده فولاد زنگ نزن فریتی است.
