فولادهای ساده کربنی به 4 دسته زیر  تقسیم می شوند:

• کم کربن تا 0.15%  وزنی کربن دارند.

• Mild Steel بین 0.15% تا 0.3 % وزنی کربن دارند.

• کربن متوسط بین 0.3% تا 0.6 % وزنی کربن دارند.

• پر کربن که بالای 0.6 % وزنی کربن دارند.

  از نظر جوش پذیری،  دسته اول و دوم مناسب برای کاربردهای جوشکاری هستند.

درصد کربن عامل تعیین کننده در میزان جوش پذیری آنها می باشد. به همین خاطر فولادهای بکار رفته در صنعت نفت و گاز همگی درصد کربنی کمتر از 0.3% دارند.

منظور از جوش پذیری این است که بدون اعمال پیشگرم و یا عملیات حرارتی پس از جوشکاری قطعات را به یکدیگر به راحتی متصل کنیم. این کار هزینه تولید و نگهداری را پایین می آورد.

البته درصورتیکه به فلز پایه عناصر آلیاژی اضافه گردد داستان متفاوت خواهد شد. دسته سوم و چهارم بدلیل بالا رفتن درصد کربن، مناسب برای تولید فولادهای ابزار، تسمه، بلبرینگ و  غیره می باشند.

ترکیب شیمیایی:

بطور کلی تیپ ترکیب شیمیایی فولادهای ساده کربنی بصورت زیر می باشد:

• تا 0.3% کربن

• بین 0.3 تا 0.5 % سیلیسیم

• حدود 1% منگنز

• زیر 0.045 % گوگرد و فسفر.

عمدتا این فولادها با ساختار نرمالایز شده به بازار ارائه می شوند که تافنس مناسبی داشته باشد.

این فولادها با اکثر فرایندهای رایج امکان جوشکاری آسان را دارند. به دلیل درصد کم کربن استحکام آنها خیلی بالا نمی باشد و در محدوده 70ksi تا  80ksi می باشد.

جوشکاری این فولادها عمدتا با الکترودهای پر کاربرد کلاس 70xx به راحتی و هزینه مناسب امکان پذیر است.

برای کاربردهای ساختمانی st37 و st52 بعنوان معروفترین فولادهای ساده کربنی می باشند که حدود درصد کربن آنها حداکثر 0.2% می باشد.

جوشکاری این نوع فولادها نسبت به سایر فولادهای این گروه راحت تر می باشد. بهمین دلیل کاربرد گسترده ای در صنعت ساختمان سازی دارند.