ساختار فيلم رادیوگرافی

ساختار فيلم رادیوگرافی شامل هفت لایه می باشد که به شرح زیر می باشد:

• لايه پایه اصلي: متشکل از تري استات سلولز يا پلي استر که معمولا بخاطر استحكام و پايداري ابعادي بيشتر، از پلي استر استفاده مي‌شود.
• لایه اتصال: لایه ای نازک است كه وظيفه آن اتصال لايه امولسيون به لايه اصلي فيلم است. این لایه متشکل از ژلاتين و مواد چسبنده است.
• لايه امولسيون: اساساً این لایه متشكل از كريستال هاي هاليد نقره در ژلاتين است. لايه امولسيون مهمترين لايه فيلم مي‌باشد و به پرتو ایکس، پرتو گاما، نور، گرما، فشار و مواد شيميايي بسيار حساس مي‌باشد. نرخ مخلوط كردن هاليدهاي نقره و روش آن، سرعت و مشخصات ديگر فيلم را تعيين مي‌كند.
• لايه ژلاتين سخت: وظیفه این لایه حفاظت لایه امولسیون از صدمات فیزیکی نظیر خراش، سایش و سایر صدمات می باشد.

بر خلاف فيلم‌هاي عكاسي كه فقط در يك طرف آنها پوشش امولسيون اعمال مي‌شود در فيلم‌هاي پرتونگاري بجز در موارد خاص لايه امولسيون معمولاً در دو طرف اعمال مي‌شود، تا بدين ترتيب سرعت فيلم و تباين تصوير افزايش يابد و از زمان پرتوافكني و ظهور و ثبوت و خشك كردن فيلم كاسته شود.

مقدار کمی برميد پتاسيم اضافي در اطراف هاليد نقره وجود دارد. لذا هر كريستال هاليد نقره يك لايه يون برم منفي در اطراف خود دارد كه اصطلاحاً به آن سد برميد مي‌گويند.

طي پرتوافكني اين سد شكسته يا ضعيف مي شود و الكترونهاي آزاد در لايه امولسيون بوجود مي‌آيند و يا به آن وارد مي‌شوند. اين الكترونها با يونهاي مثبت واكنش نموده و ذرات بسيار ريز نقره را احيا مي‌كنند و مراكزي براي ظهور مي‌شوند.

هر مركز ظهور از چند اتم نقره غیر قابل رويت، تشکیل شده است. این مراکز تحت عنوان تصوير مخفي شناخته می شوند. نقره فلزي احيا شده در تصوير مخفي، نقش كاتاليست را بر عهده دارد. و در حضور داروي ظهور، بقيه اتم هاي باقيمانده در دانه برميد نقره به نقره فلزي تبديل مي‌شوند. اين فرآيند با ضعيف شدن و يا شكسته شدن سد برميد در اطراف دانه تقويت و پشتيباني مي‌شود.

کیفیت ساختار فيلم رادیوگرافی وابستگی به استاندارد تولید کننده ها مانند آگفا دارد .