آزمون ذرات مغناطیسی (MT)

این آزمون یکی از روش های آزمونهای غیرمخرب (NDT)برای تشخیص محل ناپیوستگی های سطحی یا نزدیک به سطح در مواد قابل مغناطیس(ferromagnetic) میباشد. در برخی اسناد نامهای دیگر این روش MPI و MPT نیز استفاده میشود.

در این روش  قسمتی از ماده در حال تست مغناطیس میشود و ناپیوستگی های موجود باعث نشت میدان در جهت میدان مغناطیسی میشود و این نشت میدان روی سطح شکل میگیرد.

نشت میدان نشان دهنده حضور ناپیوستگی است که با استفاده از ذرات ریز فلزی اعمال شده به سطح نمایان می شود.

بطوریکه بعضی از ذرات توسط نشت میدان جمع شده و انباشته می گردد. این مجموعه انباشته شده ذرات تشکیل یک طرح میدهند که نشان دهنده محل، اندازه، شکل و وسعت ناپیوستگی میباشد.

ذرات مغناطیسی بصورت خشک یا تر روی سطح اعمال میشود.

مواد فرومگنتیک شامل اکثر آلیاژهای آهن، نیکل و کبالت میباشد.این مواد خاصیت مغناطیسی خود را در بالای دمای مشخصه یا دمای کوری از دست میدهند. این دما برای اکثر مواد فرو مگنتیک حدود 760 درجه سانتیگراد است .

کاربردها:

عمده کاربرد صنعتی تست ذرات مغناطیسی در تست نهایی، حین فرآیند ، کنترل کیفی ، تعمیرات و نگهداری ماشین آلات و در صنایع ، سایت ها و بازرسی قطعات بزرگ میباشد.

محدودیت ها:

رنگ یا سایر لایه های غیرمغناطیسی اثر معکوس بر حساسیت بازرسی دارد. سایر محدودیت ها بشرح زیر میباشد:

• آزمون ذرات مغناطیسی (MT) فقط در مواد فرومگنتیک کاربرد دارد.
• برای نتیجه گیری بهتر باید میدان مغناطیسی در جهتی که ممکن است ناپیوستگی را قطع کند قرار بگیرد.در بیشتر موارد نیازمند دو یا چند بار بازرسی متوالی با روش مغناطیس کردن متفاوت میباشد
• برخی مواقع مغناطیس زدایی و پاک کردن سطح قطعه از باقیمانده مواد تست مورد نیاز است
• برای تست قطعات خیلی بزرگ جریان خیلی زیاد مورد نیاز است
• در استفاده از بعضی روشها مراقبت از گرم شدن موضعی اتصالات الکتریکی مورد نیاز است
• هرچند مشاهده ذرات ساده است اما برخی مواقع برای تفسیر و دسته بندی عیوب نیازمند مهارت و تجربه است.